Ümit KUTBAY
[email protected]
www.twitter.com/umitkutbay
Zaman geçip yaş ilerledikçe geriye dönüp; yaşadıklarımı, gördüklerimi hissettiklerimi daha iyi anlıyor ve yorumluyorum.
Çocukluk dönemlerimde birçok anı biriktirmiş olmak tekrar tekrar geriye dönmeme sebep oluyor. Sokakta oyun oynayarak büyüyen nesilden biri olarak kendimi hep şanslı gördüm. Bu oyunlarımızın başrolü de kuşkusuz bisikletti.
Mahalle yaşamını iyi bilirim. Gün boyu kapı önlerinde edilen sohbetler de, el birliğiyle yapılan işler de günümüzde pek kalmadı.
Çocukluğumuzda mahalle aralarında oynanan oyunların keyfi de başkaydı. Sabahtan gün kararana kadar kaç oyun oynardık kim bilir.
Mahallenin çocukları hep beraber oynardı fakat ayrıcalıklı bir durum vardı: Bisiklet…
Bisikleti olanlar hep birlikte bisiklet sürer, olmayanlar “bir tur versene” diyerek onların peşinden koştururdu.
Bisikleti olmak ayrıcalıktı, sürmeyi bile başkasının bisikletiyle öğrenirdi çocuklar. Ama kimse şikâyetçi değildi hayatından. Herkes zamanını bekliyordu.
İlkokul 2. sınıfı bitirdiğim yaz tatilinde babamın aldığı bisiklet de benim için zamanın en lüks hediyesiydi.
Lüks dediğime bakmayın. Toplama bir bisikletti ama benim bisikletimdi.
Uzun, U şeklinde gidonu, düz kadrosu ve sırtlığı olan selesi ile Chopper motosiklete benziyordu. Kontra pedal olmasıyla da diğer bisikletlerden farklıydı. Ayrıca arka tekeri ön tekere göre daha büyüktü.
Ama bir sorun vardı; bisiklet sürmeyi bilmiyordum.
Babam; “öğrenirsin” dedi. Bisikletime bindirdi ve itti…
Düşe kalka, o gün bisiklet sürmeyi öğrendim. Artık benim de bisikletim vardı ve sürebiliyordum. Mahalledeki bisikletliler gurubuna dâhil oldum ve onlarla birlikte her gün sokak sokak bisiklet sürmeye başladım.
Güvende olduğumu biliyordum, o yüzden ne ben vazgeçtim ne de ailem bisiklet sürmemi engelledi. Sonraki yıllarda farklı bisikletlerim de oldu. Ama o ilk bisikletimi hiç unutmadım.
Yazar Ernest Hemingway’in; “Bir ülkenin çehresini en iyi bisiklet kullanarak öğrenirsiniz. Çünkü pedal çevirip terinizi akıtarak bin bir zorlukla tepeleri aşmak ve özgürce tepelerden sallanmak durumundasınızdır. Bu sayede her şeyi gerçekte nasılsa öyle hatırlarsınız. Oysa bir otomobille giderken sizi etkileyen sadece yüksek zirvelerdir ve geçtiğiniz toprakları bisikletle olduğu kadar iyi hatırlayamazsınız. Bir ülkeyi bisikletle değil de otomobille dolaşırsanız pek de net hatıralarınız olmaz” şeklindeki sözleri beni çok etkilemiştir. Ülkeyi bisikletle gezme bu satırlarla düşlerime girer olmuştu.
Yıllar sonra dergi editörlüğü yaptığım dönemde böyle bir düşünceyi hayata geçiren bisiklet maceracısıyla tanışma fırsatı buldum.
İstanbul’dan bisikletine binip Türkiye turuna çıkan ve yolu Aydın’a düşen, İsminin Cengiz Yargıç olduğunu öğrendiğim kişi uzunca bir dönem farklı ulusal medya mecralarında görev yapmış, ama bisiklet sevdası ağır basınca da bisikletiyle yola çıkmış, bir modern zaman gezgini.
Elindeki küçük el kamerası ile geçtiği güzergâhlarda çekim yapıp bunları da sosyal medyadan yayınlayarak Aydın’a kadar gelmişti. Küçük bir talihsizlik yaşayıp kamerası kırılınca çekimlerine ara vermek zorunda kalması onu epeyce üzmüştü. Aydındaki yetkili serviste kameranın tamiratını yaptıramamış ve o şekilde uğurlamak zorunda kalmıştık.
Türkiye turu fikri, bisikleti ve kamerasını hiç unutamadım. Bir de kaskının yanındaki küçük dikiz aynasını…
…
Yaklaşık bir yıl önce bir sosyal medya ilanı ile “bisiklet inisiyatifi” adı altında bir çalışmadan haberdar oldum.
Kısaca şöyle diyorlardı;
“Bisiklet Özgürlüktür.
Bisiklet sağlıklı, sosyal, çevreci, ekonomik, eğlenceli ve basit ulaşım aracıdır.
Bisiklet eğitimlerinden başlayarak herkesin güvenli bisiklet kullanabilmelerini sağlamak, bisikletli ulaşımı geliştirmek ve bisiklet turizmi için çalışmalar yürütüyoruz.”
İlanın bu düşüncelerle bisiklet eğitmenliği gibi daha önce hiç düşünmediğim bir iş kolundan bahsediyor olması beni heyecanlandırdı. İlandaki başvuru formunu doldurup gönderdim. Çok kısa bir süre sonra Nesrin Hanımla tanışma fırsatımız oldu.
Sonrası çorap söküğü gibi geldi.
Küçük kamerasını tamir ettiremeden gönderdiğim, bisiklet maceracısı Cengiz Bey meğerse bisiklet inisiyatifi çalışmasının kurucusuymuş.
Onu tekrar görmek beni çok mutlu etti.
Yıllar önce babamın aldığı bisikletle düşe kalka öğrendiğim bisiklet sürüş macerama, Cengiz Bey ve Nesrin Hanım’ın katkılarıyla bisiklet eğitmeni olarak devam ediyorum.
Bisiklet eğitimlerimiz 7'den 70'e herkes için. Bugüne kadar hiç bisiklet sürmemiş, denge sorunu yaşayan veya bisiklet sürüş kalitesini ilerletmek isteyenler bisiklet eğitimi alabilirler.
Eğitmenle, birebir, istediğiniz gün ve saatlerde, özel derslerle, küçük egzersizlerle ilerliyoruz. Önce bisiklet algısını geliştiriyor, denge sağlıyor, korkuyu yeniyor ve gerekli teknik bilgilerle kaliteli sürüş gerçekleştiriyoruz.
Bisiklet eğitimleriyle ilgili detayları www.bisikletinisiyatifi.com internet adresinden öğrenebilirsiniz
Gelelim maceranın sonrasına…
Geçtiğimiz hafta sonu Kuşadası Güzelçamlı’da; Bisiklet Eğitmen Eğitimi, Bisiklet Rehberliği gibi eğitimlerin de verildiği Nesrin Hanım ve Cengiz Bey’in organize ettiği Bisiklet Kampı’na katıldık.
Katıldık diyorum çünkü eşim ve biri 17 diğeri 5 yaşında iki oğlumla birlikte bisiklet kampının misafirleriydik. Hep beraber bisiklet sürmenin keyfini yaşadık. Güzel insanlarla güzel paylaşımlar yaşadık.
Güzelçamlı şehir turu ve devamında Dilek Yarımadası Milli Park bisiklet turu hiç şüphesiz bize çok güzel duygular yaşattı.
Tele 1 ekranlarında yayınlanan “Yol ve Pedal Günlükleri” isimli program için yapılan söyleyişide yaşadıklarımızı ve hissettiğimiz duyguları anlatmaya çalıştım.
Nesrin Hanım’ın sunduğu Cengiz Bey’in de görüntüye aldığı söyleyişin tamamını bu linkten izleyebilirsiniz.
https://www.youtube.com/watch?v=ca0Osr0nWRg
Sözün özü;
“Keyifsiz olduğunda, günün karanlık göründüğünde, işin monotonlaştığında, umutlu olmanın bile anlamsızlaştığı zamanlarda, bisikletine atla ve yol boyunca bir gezintiye çık. Yaptığın sürüş dışında hiçbir şey düşünmeksizin…” diyor yazar Arthur Conan Doyle…
Bisikletin mutlulukla doğrudan bir ilişkisi var. O halde mutlu olmak için bisiklet binin…
26.03.2023
